Loemedia

De weg naar het veld was een avontuur op zich. Parkeerterrein 1 en 2 waren bomvol, en zelfs parkeerplaatterrein 3 een plek waar je eerder een kudde koeien verwacht dan auto's, bleek geen opties meer te bieden. Gelukkig bood de frisse winterzon wat troost na mijn wandeling naar het veld. Langs de lijn heerste een gezellige sfeer: fans van beide teams hielden het licht en luchtig, op de grensrechter van DSV na, ondanks de sombere stand voor Nunspeet.

Het spel zelf was, eerlijk gezegd, niet hartverwarmend. Het was rommelig en hier en daar chaotisch, maar aan inzet geen gebrek. De speelsters gaven alles, al zat het voor VV Nunspeet niet mee. DSV'61, daarentegen, had niet alleen het thuisvoordeel van de scheids maar ook het geluk van een doelpunt van epische proporties. Een afstandsschot van 35 meter belandde achter de Nunspeetse keepster, een juweel van een treffer. Zelfs de meest trouwe Nunspeet supporter kon niet anders dan dat doelpunt bewonderen.

De 4-1 eindstand werd gevierd alsof het om een kampioenswedstrijd ging. De dames van DSV en hun grensrechter vierden het moment uitbundig, met een enthousiasme dat de hele lijn aanstak. Het sportpark zinderde even, ondanks de koude winterlucht.

Voor VV Nunspeet was het misschien een dag om snel te vergeten qua resultaat, maar zeker niet qua sfeer. Het was een zonnige les in doorzettingsvermogen en sportiviteit een reminder dat elke wedstrijd, winst of verlies, een stukje voetbalplezier meebrengt.

Langs de lijn bij dames 1 van Nunspeet? Dat is altijd de moeite waard, zelfs als het spel niet sprankelt.