Loemedia

We zaten op een bankje naast het voetbalveld. Ik keek op m'n horloge. Hij keek naar de lucht.

Hoe laat is het? vroeg hij. Ik antwoordde: Tien over vier.

Hij knikte langzaam. En wat ga je met de rest van je tijd doen?

Die vraag bleef hangen. Geen wat ga je doen vandaag, maar: wat ga je met je tijd doen. Alsof het iets is waar je op mag passen. Iets kostbaars. Sindsdien probeer ik anders te kijken naar dat vaag grijpbare begrip tijd. Niet als een vijand die me voortjaagt van afspraak naar afspraak, maar als een vriend die ik moet leren kennen. Tijd zat? Nee. Tijd heb je niet, tijd neem je. Dus vanochtend deed ik vijf minuten langer over m'n koffie. Zonder telefoon. Gewoon kijken hoe de melk langzaam de espresso kleurde. Tijdverspilling? Misschien. Of misschien wel het beste moment van m'n dag. Soms zit rijkdom gewoon in vijf minuten niks.