Loemedia

Maar ja, op de manege is het natuurlijk nooit gewoon "even". Vandaag gleed ik, half struikelend, door een verraderlijke plas water. Bak en ik samen richting de shovel... waarvan de helft van de inhoud keurig naast de laadbak belandde. Gelukkig zag niemand het.

Behalve een paar paarden. Die keken droog toe, met een blik van: "Ach, daar gaat ie weer." Alsof ze het vaker zien gebeuren die autisten. En ik? Ik stond daar, druipend van de regen en lachend om mezelf. Want zo gaat dat hier. Soms zit het mee, soms tegen.

Maar eerlijk? Ik zou het voor geen goud willen missen.